شرح: برق تولیدی پنل‌های خورشیدی ابتدا بار مصرفی را تغذیه می‌کند (PV→Load)، سپس در صورت مازاد، باتری‌ها شارژ می‌شوند (PV→Battery) و اگر باتری پر باشد، مازاد به شبکه تزریق می‌شود (PV→Grid).
نیازمندی‌های فنی و تنظیمات:
اینورتر باید در حالت grid-following کار کند و امکان صادرات برق (export) را مدیریت کند.
در تنظیمات اینورتر یا سیستم مدیریت انرژی (EMS)، اولویت‌دهی باید مطابق ترتیب بالا تعریف شود.
در صورت وجود محدودیت تزریق از سوی شرکت توزیع، باید سقف توان تزریقی و ضریب توان (P.F.) مشخص و محدود شود.
سیستم باید دارای حفاظت‌های anti-islanding، رله‌های حفاظتی و هماهنگی کامل با شبکه باشد.
ریسک‌ها و راهکارها:
Overcharge باتری در صورت منطق شارژ اشتباه → استفاده از BMS و محدودکننده شارژ.
تزریق بیش از حد یا ایجاد نوسان ولتاژ → اعمال محدودیت تزریق و کنترل ضریب توان.
نیاز به مانیتورینگ لحظه‌ای برای ثبت تولید، تزریق و وضعیت باتری.
شرح: در این حالت، شبکه قطع است و سیستم به‌صورت جزیره‌ای (Island Mode) کار می‌کند. پنل‌ها مستقیماً بار را تغذیه می‌کنند و اگر مازاد توان وجود داشته باشد، باتری شارژ می‌شود.
نیازمندی‌های فنی و تنظیمات:
اینورتر باید Grid-forming یا دارای قابلیت Islanding باشد تا ولتاژ و فرکانس محلی را تولید و تثبیت کند.
منطق اولویت: PV→Load و سپس PV→Battery (در صورت ظرفیت باتری).
هماهنگی بین اینورتر و BMS برای کنترل هارمونیک‌ها و حفظ پایداری ولتاژ/فرکانس.
ریسک‌ها و راهکارها:
نوسان فرکانس/ولتاژ در بارهای سنگین یا موتوری → استفاده از اینورتر قوی با کنترل دقیق و در صورت نیاز soft-start.
قطع ناگهانی تولید PV (مثلاً ابر لحظه‌ای) → سیستم باید سریع به Battery→Load سوئیچ کند تا قطعی ایجاد نشود.
جلوگیری از بازگشت جریان به PV در شرایط خطا و رعایت استانداردهای ایمنی.
شرح: توان تولیدی PV کاهش می‌یابد و کمبود توان توسط باتری جبران می‌شود تا بار تغذیه شود.
نیازمندی‌های فنی و تنظیمات:
BMS باید وضعیت SOC را تحلیل کند و در صورت کاهش به آستانه پایین، load-shedding یا استفاده از ژنراتور را فعال کند.
محدودکردن عمق دشارژ (DOD) برای حفظ عمر باتری.
استفاده از پیش‌بینی تولید (هواشناسی/پیرانومتر) برای مدیریت هوشمند ذخیره انرژی.
ریسک‌ها و راهکارها:
تخلیه عمیق باتری در روزهای ابری متوالی → طراحی ظرفیت باتری بر اساس نیاز روزهای خودکفایی (مثلاً ۱–۳ روز).
افت ولتاژ تحت بار → مدیریت و اولویت‌بندی بارها (حیاتی/غیرحیاتی).
نیاز به مانیتورینگ و هشدار برای جلوگیری از کمبود ناگهانی.
شرح: پنل‌ها تولید ندارند و در صورت قطع شبکه، باتری بار را تغذیه می‌کند.
نیازمندی‌های فنی و تنظیمات:
اینورتر باید در حالت Grid-forming از باتری تغذیه را ادامه دهد.
تعریف حداقل SOC امن (مثلاً ۲۰٪) و اجرای load-shedding در صورت رسیدن به این حد.
در صورت وجود ژنراتور، منطق روشن/خاموش‌شدن آن باید بر اساس SOC و بار تعریف شود.
ریسک‌ها و راهکارها:
تخلیه کامل باتری → کاهش عمر باتری و احتمال قطع بار حیاتی.
نیاز به تست عملکرد شبانه و تضمین زمان سوئیچینگ بدون وقفه.
کنترل دمای باتری برای حفظ عملکرد و طول عمر.
SOC_target شارژ: ۹۰–۹۵٪
SOC_min عملیاتی: ۲۰–۳۰٪
SOC_critical برای ژنراتور یا قطع بار: ۱۰–۱۵٪
ظرفیت باتری باید بر اساس مصرف شبانه و روزهای خودکفایی طراحی شود.
مثال: مصرف شبانه ۱۰ kWh و ۲ شب خودکفایی → ظرفیت اسمی ≈ ۲۵ kWh (با DOD=80٪).
سیستم باید دارای حفاظت‌های اضافه‌جریان، اتصال کوتاه، زمین و قابلیت anti-islanding باشد.
مانیتورینگ مداوم پارامترهایی مثل تولید PV، SOC، ولتاژ/فرکانس، آلارم دما و وضعیت اینورتر الزامی است.
💡 نکته مهم هزینه: قیمت سیستم هیبریدی بستگی به میزان مصرف، تعداد پنل‌ها و ظرفیت باتری دارد. به‌طور تقریبی، یک سیستم هیبریدی ۵ کیلووات با باتری و بک‌آپ یک‌ساعته حدود ۳۰۰ تا ۳۵۰ میلیون تومان هزینه دارد.
ارسال نظر
عمومی